Güzel şeyler de oluveriyor hayatta. Örneğin, bir kez aşık olmuyor insan. Kalp bu, akıyor bir nehir gibi ve bir gün saplanıyor ok kalıyor nehirde. Yıllarca sürüyor sevg,i saygı ve haliyle form değiştirse de, adı aşk. İşte öyle bir aşk daha var. Ne mutlu ona sahip olabilene. Herkes uyuyup kendi kabuğuna çekildiğinde ayaklarınızın dibinde sıcacık patileri, sık tüyleriyle, kıvrılır; bazen bir kedi bazen bir köpek. Adı hep var ama.. Canım, cicim, bebeğim, oğlum, kızım.. Hep o adının yanında. Konuşmuyorlar. Kahkaha da atmıyorlar. Dedikodu bilmiyorlar. Kimya, fizik, uzay, kosmos hakkında hiçbir şey bilmiyorlar. Akademik kariyerleri yok. Yemek pişirip çamaşır yıkamıyorlar. Kahve içerken siyaseti tartışamıyorlar. Hiç alışveriş yapmıyor, kredi kartı para kullanmıyorlar. Ne zenginler, ne de fakir. Statü sahibi değiller mevki ve makamları yok. Sadece seviyoruz. Sevilmeyi sevdiklerini biliyoruz. Onlardan hiçbir şey beklemiyoruz. Kocaman bir aşkla: Karabaş Oğlum, Pamuk Kızım, diyerek aşkla seviyoruz. Uyurken yanımızda huzur buluyorlar, diyoruz. Aslında huzuru biz onlarda buluyoruz. Onlar sevginin en saf en temiz haliyle evimizde. Asıl önemlisi hayat noktamızda. Kalbimizde.
Arzu Başarıcı
