Mesela sıcak yaz günü olunca serin sular hayal eder insan. Dalgalı denizleri esen meltemi.. Bilmez susamış serçeleri.. Kırıntıları toplayan kedileri.. Bir kemik için saatlerce kasap dükkanı önünde asilce oturup bekleyen köpekleri.. Bilir.. Ama bilmez. İnsan kendi kibir ve küstahlığının dibine vurur nefes aldıkça. Kusar hırslarını toprağa göğe. Ama hiçbir zaman anlamak istemez bir tek kendi nefes almıyor bu koca cihanda. Yürüdüğü yollarda, aldığı nefeste, her yerde daimi ortakları vardır. Bir karga havalanır göğe, bir kedi sıçrar duvar üzerine, bir köpek koşar çimenlerde.. Oysa insan denen bencil mahluk, bildiği masalları çocuklarına okurken iftiharla sunar bremen mızıkacılarını.
Arzu Başarıcı
